In september 2024 ging Ulla, onze boekingsspecialist, naar Bali. Ulla kreeg de kans om Bali te ervaren op een mountainbike (MTB). Lees hieronder meer over haar ervaringen.
Eindelijk zat ik weer op een MTB – maar niet voor een rit in een vertrouwde omgeving in het bos, waar je omhoog en omlaag fietst. Nee, dit was een langzame afdaling die voor iedereen geschikt was, dus er was genoeg tijd om van de omgeving te genieten en Bali vanuit het zadel te ervaren.
We werden ‘s ochtends opgehaald bij ons hotel in Ubud en reden vanaf hier een half uur naar het startpunt. We kregen een MTB en een helm. De fietsen leken nieuw en hadden een goede vering. De zadelhoogte werd aangepast, we kregen een bidon en toen waren we klaar om te vertrekken.
Er ging een gids met ons mee die voorop fietste. We hadden het geluk dat we met een kleine groep waren, dus het was makkelijk om bij elkaar te blijven – en verder waren er ook genoeg stops onderweg, zodat achterblijvers de kans kregen om bij te komen. We begonnen met een rit over een asfaltweg, maar sloegen al snel af – en reden toen verder over een mengeling van kleine grindweggetjes en kleinere asfaltweggetjes.
De eerste stop waar we van de fiets stapten was bij een kleine dorpsschool. Hier mochten we over het schoolplein lopen, waar de kinderen vrolijk en nieuwsgierig high fives gaven in hun mooie schooluniformen. Onze gids vertelde ons over het schoolsysteem – en tijdens onze rit gaf hij ons in het algemeen informatie over het dagelijks leven van de Balinezen.
Het Balinese festival Galungan zou een paar dagen later worden gehouden, dus overal op Bali werden voorbereidingen getroffen – en vooral de voorbereidingen en het opzetten van ‘penjor’, versierde bamboestokken, waren overal te zien. Toen we stopten bij een familiehuis, waar we naar binnen mochten om bijvoorbeeld de familietempel en de keuken te zien, zagen we dat ze deze ‘penjor’ juist aan de achterkant van het huis aan het voorbereiden waren, waar het land van de familie lag.
Onze fietstocht ging vervolgens verder door kleine dorpjes en met verschillende stops, waaronder bij wat rijstvelden en een begraafplaats. Het was boeiend om de gids te horen vertellen over het leven en de religie van de Balinezen. We waren niet alleen in veilige handen bij onze gids, maar we hadden ook gedurende de hele rit een serviceauto bij ons. Er was dus hulp beschikbaar als iemand een lekke band had of als je niet verder wilde fietsen.
We gingen echter vrolijk verder en na ongeveer 23 km was de fietstocht voorbij. De serviceauto reed ons naar het huis van meneer Wayan, waar we werden getrakteerd op een uitgebreide lunch met veel heerlijke gerechten om uit te kiezen. Natuurlijk allemaal bereid door de vrouw van meneer Wayan. Een absoluut perfecte afsluiting van een fantastische fietstocht in de Kintamani Highlands.
Ulla,
TourCompass – Van toerist naar reiziger