Pole, pole – een eerbetoon aan de gidsen van Kilimanjaro

“Pole, pole” – rustig aan, vertelt men ons, terwijl ze zelf de berg op en af stijgen alsof ze geen last hebben van de zwaartekracht.

“Pole, pole.”

We bewegen langzaam – omdat we niet anders kunnen.

Elke klimmer op de Kilimanjaro wordt ondersteund door een lokaal team. En het zijn deze mensen die we hier vieren.

De gids die de weg wijst en ervoor zorgt dat alles goed gaat.

De dragers die tenten, eten, tafels en stoelen naar het volgende kamp vervoeren.

De kok die maaltijden voor ons bereidt, zodat we de energie hebben om de volgende zware stappen te zetten.

Zonder hen zou niemand van ons de top bereiken.

Een dag op de berg

Als je hebt gedroomd van het beklimmen van de Kilimanjaro, heb je waarschijnlijk de uitdagingen voorgesteld: de ijle lucht, de eindeloze klim en de moeite om elke volgende stap te zetten. Maar misschien heb je nog niet aan hen gedacht – de echte helden van de berg: de gidsen en dragers, die deze droom mogelijk maken.

Terwijl wij de Machame, Lemosho of een van de andere routes op de Kilimanjaro stap voor stap omhoog sjokken, zijn zij al ver vooruit – met zware lasten, zorgend voor onze veiligheid, ons voedsel en onze moraal.

Voor ons is dit een once-in-a-lifetime ervaring. Een uitdaging waar we misschien maanden voor hebben getraind.

Voor hen is het slechts een gewone werkdag. Ze doorstaan de treden van de Kilimanjaro keer op keer, week na week. Ze werken onder zware omstandigheden, in brandende zon en sneeuw, maar doen dit met een energie en toewijding die moeilijk te bevatten is. Sommigen van hen hebben misschien wel honderden keren de top – Uhuru Peak – bereikt, terwijl wij al moeite hebben met het halen van de top – en of we het halen is niet eens zeker.

Pole, pole

We bewegen langzaam, zoals ons wordt opgedragen: “Pole, pole” – rustig aan. Toch kunnen we zelfs op dit slakkengangetje buiten adem raken. Sommigen van ons vechten tegen hoogteziekte. Sommigen van ons verliezen onze eetlust en een goede nachtrust lijkt een verre luxe. Met elke dag worden we vermoeider.

Ondertussen kijken we naar de gidsen. Ze dartelen tussen ons door om onze zuurstofniveaus te controleren. Ze geven ons bemoedigende woorden en zorgen dat we gehydrateerd blijven.

En dan zijn er de dragers – de motoren van de berg. Ze heten ons welkom in het volgende kamp met brede glimlachen en een welkomstlied, alsof ze niet net nog met 20 kg op hun rug van het vorige kamp zijn gerend. Een aantal keren zijn ze zelfs teruggerend om ons met onze kleine rugzakjes te helpen, waardoor we lichter naar het doel van de dag kunnen bewegen.

Het is onmogelijk je niet een beetje nederig te voelen wanneer je ziet hoe een lokale bewoner zonder moeite voorbij jogt terwijl wij soms naar adem happen in de ijle lucht.

Wanneer de benen stop zeggen

En wanneer je het zwaarst hebt, bijna op de top, en je wilskracht begint af te nemen, worden de gidsen opnieuw onmisbaar. Ze helpen je gefocust te blijven op het doel – het hoogste punt van Afrika en het doel van deze reis.

Je kunt pech hebben. Je kunt het doel niet bereiken. Je gids zal je op de hoogte brengen. Ze motiveren je en duwen je vooruit, maar ze verzorgen je en weten wanneer het niet verstandig is om verder te duwen. Wanneer pole pole niet voldoende is.

Maar mocht je de top bereiken met een onovertroffen uitzicht over Afrika, dan kun je er zeker van zijn dat zij degenen zijn die je als eerste feliciteren. Om je te vieren. Terwijl het eigenlijk wij zijn die hen zouden moeten vieren.

Een dank aan de meesters van de berg

We komen thuis met foto’s van onszelf op Uhuru Peak. We vertellen verhalen over hoe we hebben geworsteld, uitdagingen hebben overwonnen en misschien wel de top hebben bereikt.

Maar dat hadden we niet alleen kunnen doen.

Zij dragen niet alleen onze bagage maar ook onze ontmoediging – en vervangen deze door de overtuiging dat we het kunnen bereiken.

Dus, dank aan de echte helden van Kilimanjaro.

Dank dat u ons heeft geholpen de droom te verwezenlijken om Afrika’s hoogste berg te beklimmen. En dank dat u er bent, zelfs als we niet slagen.

TourCompass – Van toerist naar reiziger

“Ons team van dragers was gewoonweg geweldig. Onvoorstelbaar veerkrachtig — ze droegen voedsel, tenten, tafels en alles wat we nodig hadden de berg op aan een tempo dat de rest van ons niet kon bijhouden. Tegen de tijd dat we het kamp bereikten, stond alles al klaar en werden we begroet met glimlachen en zang. Het was zowel indrukwekkend als ongelooflijk motiverend.“

Quote: Claus – onze CEO, die de Kilimanjaro beklom in februari 2025.